Fyrir tæpu ári greindist ég með brjóstakrabbamein. Það stóð nú ekki til að láta það hafa áhrif á lífið því það var nóg að gera í fjölskyldunni því Egill tengdasonur minn var um sama leiti að greinast með beinmergsmisþroska, eftir tveggja mánaða legu í óvissu á Landspítalanum. Þetta var afleiðing af erfiðum lyfjameðferðum sem hann fór í gegnum 2-3 árum fyrr. Ég fór í mína aðgerð og æxlið var fjarlægt en svo þurfti ég að bíða lengi eftir geislameðferð. Það hentaði mér ágætlega því Egill var enn að berjast og Inga María var öllum stundum á spítalanum og krakkarnir oft hjá ömmu Esther. Rétt fyrir jól komu svo erfiðu fréttirnar en Egill var kominn með hvítblæði og hann gat ekki fengið meðferð við því vegna þess hve af honum var dregið eftir 6 mánaða spítalavist. Hann lést 20. desember síðastliðinn.

Ég fór síðan í geislameðferð í lok janúar en orkan var alveg búin. Ég er búin að vera að byggja mig upp í rólegheitum og það er hægara sagt en gert. Ég er ekki mikið fyrir endalaus rólegheit. Ég ætla því að labba (soldið hratt) 10 km með Kærleiksvinkonum mínum sem ég kynntist í endurhæfingu í Ljósinu.

Ef þú vilt hvetja mig áfram og styrkja um leið minningarsjóð Egils Þórs Jónssonar og litlu fjölskylduna hans smelltu hér fyrir neðan.